ZNACZENIE: Figura retoryczna, która polega na zastępowaniu nazwy przedmiotu przez nazwę części wchodzącej w jego skład.
UŻYCIE: Przykładem pars pro toto będzie np. nazywanie domu własnym dachem/kątem lub czterema ścianami albo określenie dziesięciu kawalerzystów dziesięcioma szablami.
PRZYKŁAD: „Książka jest bardziej o Śląsku niż o mnie. Jestem w niej jak pars pro toto, trochę dziwne, czasem bezceremonialne zwierzę, niby potwór, któremu uważnie się przyglądają” – powiedział Rzeczpospolitej Kazimierz Kutz o swojej biografii „Cały ten Kutz”.
ETYMOLOGIA: łac. pars pro toto – część zamiast całości.