LUKULLUSOWY

ZNACZENIE: Przymiotnik ten występuje w wyrażeniu lukullusowa uczta – uczta wyjątkowo wystawna, pełna najrozmaitszych potraw i napojów.

UŻYCIE: Określenie to pochodzi od nazwiska wodza rzymskiego – patrz etymologia. Lukullusowi zawdzięcza się sprowadzenie do Europy rozmaitych dzieł z kultury Wschodu, a także zakładanie egzotycznych ogrodów. Lukullus jest również wymieniany jako ten, który sprowadził do Europy morele i czereśnie.

PRZYKŁAD: Zaproszono mnie do ambasady USA na obiad z okazji Święta Dziękczynienia. Przez cały dzień nic nie jadłam, bo spodziewałam się lukullusowej uczty, a okazało się, że zaserwowano tylko jakieś zimne i w dodatku mało smaczne przekąski.

ETYMOLOGIA: Lucius Licinius Lucullus (ok. 117 – 56 r.p.n.e.) był wodzem i politykiem rzymskim słynącym ze swojego bogactwa, a także rozrzutności. Był ponadto ogromnym smakoszem, uwielbiającym wystawiać uczty przy suto zastawianych stołach.