ZNACZENIE: Kierunek sztuki zalecający tworzenie bez wzoru naturalnego, na podstawie wyobraźni.
UŻYCIE: Manieryzm powstał we Włoszech w późnym renesansie (ok. 1520), a rozwijał się do końca XVI w. Początkowo występował w znaczeniu pozytywnym, jako synonim swobody, wdzięku, fantazji, ale także kapryśności formy. Później jednak zaczęto utożsamiać go z przesadą lub bezkrytycznym naśladownictwem.
PRZYKŁAD: Jednym z najbardziej znanych malarzy manieryzmu jest El Greco. W architekturze przykład manieryzmu można znaleźć w Kazimierzu nad Wisłą – to kamienica braci Przybyłów (patrz zdjęcie poniżej).
ETYMOLOGIA: fr. manière – sposób, maniera.
Słowo Dnia 