ZNACZENIE: Technika kompozytorska, która polega na prowadzeniu kilku niezależnych linii melodycznych.
UŻYCIE: Kontrapunkt polega na równoczesnym prowadzeniu samodzielnych linii melodycznych (głosów) w utworach wielogłosowych (polifonicznych). Zasady kontrapunktu kształtowały się już w średniowieczu, drugi szczyt doskonałości sztuka kontrapunktu osiągnęła w epoce baroku, szczególnie w dziełach Johanna Sebastiana Bacha. Kontrapunkt można podzielić na kontrapunkt ścisły (kanon) i swobodny (m.in. fuga).
PRZYKŁAD: Jednym z przykładów kontrapunktu jest kompozycja Bacha „Kunst der Fuge„.
ETYMOLOGIA: wł. contrappunto – znaczenie jak wyżej.
Słowo Dnia 