ZNACZENIE: Wym. [skerco]; utwór muzyczny typowy dla muzyki klasyczno-romantycznej, zazwyczaj o lekkim lub żartobliwym charakterze.
UŻYCIE: Scherzo najczęściej ma budowę trzyczęściową. Pierwotnie miało charakter żartobliwy, o nieoczekiwanych efektach, później scherzo przekształciło się w utwór poważny, nawet dramatyczny. Może też występować jako trzecia część sonaty, symfonii, koncertu na miejsce menueta, do którego jest podobne, jednakże grane jest w szybszym tempie. Scherza jako niezależne formy o większych rozmiarach tworzył Chopin.
PRZYKŁAD: Za mistrzowsko wykonane Scherzo E-dur Chopina nagrodzony został owacją na stojąco.
ETYMOLOGIA: wł. scherzo – żart.