ZNACZENIE: Znaki graficzne dodawane do liter dla oznaczenia odmiennej ich wymowy.
UŻYCIE: Znaki diakrytyczne mogą być dodawane nad, pod, obok lub wewnątrz litery (ogonek, kreska, daszek, tylda, kropka, kropki) zmieniając jej artykulację i tworząc przez to nową literę. W języku polskim jest dziewięć liter tworzonych za pomocą znaków diakrytycznych (litery diakrytyzowane lub diakrytyczne): ą, ć, ę, ł, ń, ó, ś, ź, ż. Nie ma zgody, czy litera „ł” należy również do nich zaliczyć, czy jest to po prostu litera z polskiego alfabetu.
PRZYKŁAD: Do sprawdzenia w składzie komputerowym czy dany font posiada polskie litery diakrytyzowane używa się niemającego większego sensu zdania: „zażółć gęślą jaźń” – to najkrótsze zdanie, które zawiera wszystkie polskie litery diakrytyczne.
ETYMOLOGIA: gr. diakritikós – rozdzielający, odróżniający.
Słowo Dnia 