ZNACZENIE: Upośledzenie umiejętności pisania.
UŻYCIE: Agrafia następuje na skutek uszkodzenia lewego płata ciemieniowego mózgu. Schorzenie to ma podłoże psychiczne i nie towarzyszą mu żadne zaburzenia czynności rąk, oczu, czy koordynacji. Najczęściej pojawia się wraz z afazją. Agrafia jest silniejszym zaburzeniem niż dysgrafia, która polega na przestawianiu słów, zgłosek, liter w wypowiedziach pisemnych.
PRZYKŁAD: Na początku myślał, że problemy z pisaniem to „odnowienie się” młodzieńczej dysgrafii. Dopiero lekarz stwierdził, że cierpi na agrafię i zlecił specjalistyczne badania.
ETYMOLOGIA: łac. agraphia – znaczenie jak wyżej.