ZNACZENIE: Osoba zajmująca się wyrobem i naprawą ręcznej broni palnej.
UŻYCIE: Rusznikarstwo na ziemiach polskich pojawiło się w XV wieku, a rusznikarze wchodzili w skład cechów ślusarskich i ślusarsko-kowalskich. Od XVII w. powstawały jednak osobne cechy rusznikarzy. Największymi ośrodkami rusznikarstwa były Gdańsk, Kraków oraz Wrocław.
PRZYKŁAD: Słysząc złe informacje o sytuacji na rynku pracy po maturze postanowił, że zamiast iść na studia, zostanie rusznikarzem.
ETYMOLOGIA: czeskie rucznica od ruka – ręka.