ZNACZENIE: Wym. [brancz]; posiłek będący połączeniem późnego śniadania i wczesnego lanczu.
UŻYCIE: Z zasady brunch je się nie wcześniej niż o 10 (wtedy byłoby to śniadanie), ale nie później niż w południe (wówczas mowa by była o lanczu). Na brunch podaje się zarówno lekkie potrawy typowe dla śniadania (pieczywo, jajecznicę, świeże warzywa), jak i cięższe, lanczowe (makarony, mięsa, owoce morza). Brunch wywodzi się z tradycji anglosaskiej, słowo po raz pierwszy pojawiło się pod koniec XIX w. w magazynie „Hunter’s Weekly”. Brunch jest szczególnie popularny w weekendy, gdy po późnej pobudce pora śniadania już minęła, a organizm domaga się poważniejszego posiłku.
PRZYKŁAD: To może po weekendowych szaleństwach umówimy się w niedzielę na brunch? Ale proszę nie każ mi przyjeżdżać przed 11, mam ochotę porządnie się wyspać.
ETYMOLOGIA: ang. brunch od breakfast (śniadanie) + lunch – znaczenie jak wyżej.
Słowo Dnia 