HUBKA

ZNACZENIE: Materiał łatwopalny produkowany z hub.

UŻYCIE: Hubkę produkowano mocząc w saletrze i odwarze z popiołu drzewnego, następnie miażdżąc i susząc. Otrzymany proszek był łatwopalny i używano go do rozpalania ognia krzesiwem. Do krzesania ognia oprócz hubki potrzebne było jeszcze krzesiwo i krzemień. Ogień krzesano uderzając krzesiwem o krzemień (a nie odwrotnie). Czasem hubkę stosowano jako środek domowy do tamowania niewielkich krwotoków. Miąższ rozbity drewnianym młotkiem służył do produkcji tamponów tamujących krew.

PRZYKŁAD: Na nic mu była hubka, skoro nigdzie nie mógł znaleźć krzemienia.

ETYMOLOGIA: Łacińska nazwa hubiaka pospolitego to Fomes fomentarius. Fomes to po łacinie podpałka, a fomentarius – zapalający