KAMERTON

ZNACZENIE: Przyrząd do podawania tonacji dla chóru lub dla strojenia instrumentów muzycznych (patrz zdjęcie).

UŻYCIE: Wynalazcą kamertonu był w 1711 roku John Shore (1662–1752), lutnista angielskiego dworu. Strojenie instrumentu przy pomocy kamertonu polega na równoczesnej emisji dźwięku przez kamerton i instrument. Jest kilka rodzajów kamertonów: widełkowy – widełki z niehartowanej stali, w które uderza się, aby uzyskać dźwięk (najdokładniejszy), stroikowy (gwizdkowy) – metalowa rurka z umieszczonym wewnątrz języczkiem z metalu (na wzór harmonijki ustnej) oraz chromatyczny. Nazywany jest też dipazonem lub diapazonem.

PRZYKŁAD: Widełki kamertonu wprawił w drgania uderzając w nie specjalnym młoteczkiem. Dzięki temu strojenie gitary zajęło mu tylko chwilę

ETYMOLOGIA: niem. Kammerton – znaczenie jak wyżej.