ZNACZENIE: Główne bóstwo czczone przez Słowian w okresie przedchrześcijańskim.
UŻYCIE: Bóstwo przedstawiane było w formie wielkiego posągu (nazywanego bałwanem), na którego szczycie znajdowały się cztery twarze, każda zwrócona w innym kierunku. Atrybutem Świętowita był miecz, a świętym zwierzęciem biały koń. Potocznie Świętowit nazywany jest Światowidem, jednak specjaliści spierają się czy jest to to samo bóstwo.
PRZYKŁAD: Najbardziej znane przedstawienie słowiańskiego idola to ważący pół tony Światowid ze Zbrucza. Można go podziwiać w krakowskim Muzeum Archeologicznym.
ETYMOLOGIA: połabskie Svątevit – (prawdopodobnie) święty – dawniej potężny + wit – pan
