ZNACZENIE: Technika wokalna, której istotą było położenie nacisku na piękno ludzkiego głosu i wirtuozerię wokalną.
UŻYCIE: Styl bel canto (jako znaczenie pokrewne technice wokalnej) powstał w okresie baroku we Włoszech. Jego istotą było uznanie warstwy muzycznej za element równoważny wobec warstwy tekstowej. Głównymi jego przedstawicielami byli Luigi Rossi i Francesco Cavalli.
PRZYKŁAD: Wszystkim paniom życzę śpiewających w technice bel canto utalentowanych wokalnie mężczyzn.
ETYMOLOGIA: wł. bel canto – piękny śpiew.
Słowo Dnia 